Suchy skafander

Ten rodzaj skafandra izoluje ciało nurka od wody i zapewnia najwyższy komfort cieplny. Zakup suchego skafandra wydaje się być najtrudniejszym ze wszystkich. Zróżnicowanie skafandrów jest ogromne, producenci prześcigają się w tworzeniu nowych, innowacyjnych materiałów, sposobów szycia i uszczelniania swoich produktów. Na zakup suchego skafandra powinny zdecydować się osoby nurkujące dużo, często i w zimnych wodach, podobnie jak nurkowie rekreacyjni rozważający rozwój w stronę nurkowania technicznego. Koszt nowego skafandra to kilka tysięcy złotych, należy więc dobrze rozważyć wybór.

Wybór materiału

Skafandry do nurkowania rekreacyjnego szyte są z crash neoprenu lub trilaminatu. Trilaminat to niepodlegający kompresji materiał zbudowany z trzech warstw. Crash neopren to neopren poddany specjalnej obróbce zwiększającej wytrzymałość zmniejszającej jego grubość z 7mm do 4mm przy zachowaniu tej samej termiki. Skafandry szyte z neoprenu same w sobie zapewniają nurkowi ciepło. Na powierzchni mają mocno dodatnią pływalność, są dość grube i ciężkie. W skafandrach trilaminatowych o tym, jak ciepło będzie nurkowi pod wodą decyduje grubość i rodzaj użytego ocieplacza. Większość nurków wybiera skafandry trilaminatowe przez mniejszą wagę, rozmiar i brak kompresji materiału na głębokości. Wraz z kompresją crash neoprenu zmienia się też pływalność skafandra, co jest zjawiskiem negatywnym.

Szczelność suchego skafandra

Szczelność suchego skafandra gwarantuje kryza szyjna i manszety nadgarstkowe oraz gazoszczelny zamek. Kryza szyjna może być zrobiona z lateksu lub neoprenu. Kryza lateksowa jest prosta w ubieraniu i zdejmowaniu, niestety jest podatna na uszkodzenia mechaniczne i zużycie, za to jest łatwiejsza w dopasowaniu (szczelność) ale jest zimniejsza. Powinno się ją regularnie talkować, a uszkodzonej nie da się skleić. Kryza neoprenowa zużywa się wolniej. Aby zapewnić jej szczelność, trzeba podwinąć ją do środka. Drobne uszkodzenia można skleić. Kryza neoprenowa powinna być dobrze dopasowana, zbyt luźna może przeciekać podczas wykonywania ruchów szyją.

Manszety również mogą być wykonane z neoprenu lub lateksu, choć w przypadku tego uszczelnienia w użyciu dominują manszety lateksowe o różnej grubości. Manszety mogą być wklejane w rękach skafandra lub mocowane na wcisk do wklejonych pierścieni w pierścieniu.

Pierścienie to okrągłe lub owalne elementy wklejane lub mocowane na końcu rękawa lub wciskane na manszetę. Pierścienie umożliwiają zastosowanie suchych rękawic, a wiele rozwiązań oferuje możliwość zamocowania manszety bez użycia kleju. Mogą być plastikowe gumowe lub metalowe. Nie są obowiązkowym wyposażeniem suchego skafandra, nurkowie używający suchych skafandrów w ciepłych wodach raczej nie potrzebują pierścieni, które sprawiają, że mniej wygodnie ubiera się sprzęt w skafandrze.

Zamek w suchym skafandrze może znajdować się na plecach lub na przodzie. Niezaprzeczalną zaletą zamka na przodzie jest możliwość samodzielnego zapięcia i rozpięcia go. W celu ochrony mechanicznej zamka wiele skafandrów z zamkiem na plecach stosuje dodatkową ochronną połę materiału, a z zamkiem z przodu dodatkowy, niegazoszczelny zamek. Zamki mogą być metalowe lub plastikowe. Zamki metalowe trzeba regularnie smarować woskiem i unikać zginania, gdyż są łamliwe. Zamki plastikowe są wrażliwe na zabrudzenia, mogą wtedy stracić szczelność, a smarować należy tylko ostatni ząbek, tak zwaną podkówkę, smarem silikonowym. Dodatkową przewagą zamka plastikowego jest niższa cena.

Zawory

Skafander suchy wyposażony jest również w dwa zawory: dodawczy i upustowy. Podczas zanurzania się konieczne jest dodawanie do skafandra powietrza. Kompensuje to kompresję znajdującego się w środku gazu. Skafander może służyć jako główne lub pomocnicze źródło wyporu, a źle dopasowany, zbyt ciasny skafander z upośledzoną możliwością kompensacji może pozostawiać siniaki na ciele nurka i zaburzać krążenie krwi.

Zawór dodawczy znajduje się na klatce piersiowej. Wyposażony jest w króciec, do którego podłącza się wąż LP i przycisk dodawczy. Zawór upustowy znajduje się na lewym ramieniu. Ma dwie pozycje, zamkniętą i otwartą. W pozycji otwartej nadmiar powietrza może swobodnie ulecieć ze skafandra, w pozycji zamkniętej zaś powietrze pozostaje uwięzione wewnątrz skafandra. Zawory mogą być nisko- lub wysokoprofilowe. Różnica dotyczy wielkości zaworu i tego jak daleko odstaje od skafandra.

Buty i skarpety

Skafandry suche mają wszyte buty lub skarpety. Skarpety zazwyczaj są wykonane z miękkiego neoprenu. Przed nurkowaniem należy założyć do nich rockbuty, buty nurkowe dedykowane do użycia z suchym skafandrem. Zaletą skarpet jest możliwość przewleczenia całego skafandra na lewą stronę i dokładnego wysuszenia lub wywietrzenia wnętrza.

Buty mogą przypominać gumowe kalosze lub buty neoprenowe. Ogromną zaletą jest to, że na pewno nie zapomnimy butów na nurkowanie, niestety nie przewleczemy całego skafandra na drugą stronę. Rozwiązania są konkurencyjne i obydwa mają swoich zwolenników i przeciwników.

Kieszenie

Kolejnym elementem wyposażenia skafandra są kieszenie. Umieszczane są na udach skafandra i są świetnym miejscem do przechowywania drobnego sprzętu podczas nurkowania. Kieszeń powinna być solidnie wklejona, mocowana na rzepa, a w środku powinny być gumki lub rodzaj d-ringu do wpięcia wkładanego tam sprzętu. Nie każdy producent ma kieszenie w standardzie. Niektóre modele mają jedną kieszeń (najczęściej po lewej stronie), inne dwie (po dwóch stronach).

Jak dobrać suchy skafander

Przed zakupem skafandra konieczna jest przymiarka. Jeśli żaden z modeli katalogowych nie pasuje, wielu producentów oferuje usługę szycia na miarę. Możliwa jest też personalizacja skafandra. Dotyczy to nie tylko cech wymienionych wyżej, ale też koloru. Wszystkie skafandry z zamkiem na przodzie mają konstrukcję teleskopową – między nogami znajduje się pasek na klamrę, który spina górną i dolną część skafandra. Umożliwia to łatwe zakładanie skafandra.