Nowa Pošta – opis miejsca nurkowego
Min. stopień: OWD/P1
Półwysep Nova Pošta stanowi najbardziej na północ wysunięty obszar wyspy Vis. Ze względu na położenie miejsce to miało strategiczne znaczenie po II wojnie światowej, gdy na wyspie Vis stacjonowała marynarka jugosłowiańska. Po jednej stronie półwyspu wydrążono podziemne korytarze z licznymi otwarciami, z których aktualnie można podziwiać zachody słońca. Po drugiej stronie półwyspu z kolei, w spokojnej zatoce Parja, zlokalizowano tunel serwisowy dla łodzi (przez niektórych nazywany schronem dla okrętów podwodnych), który dzisiaj stanowi idealne miejsce na spędzenie przerwy powierzchniowej między odbywającymi się w okolicy nurkowaniami.
O ile wynurzona część półwyspu została silnie przekształcona przez człowieka, o tyle w części obecnie znajdującej się poniżej poziomu morza wody poprzez wieloletnią działalność wydrążyły podobne korytarze. Wyspa Vis jest zbudowana przede wszystkim z wapieni i dolomitów, czyli skał podatnych na krasowienie. Przed dziesiątkami tysięcy lat, kiedy poziom Morza Śródziemnego był o wiele niższy, na terenie Dalmacji zachodziły w wielu miejscach procesy krasowe. Następnie – kiedy poziom morza się podniósł i powstało wybrzeże dalmatyńskie – jaskinie i tunele zostały zalane, a morze poprzez swoją działalność przyczyniło się do ich powiększenia, wymywając osady.
Nurkowanie przy Novej Pošcie rozpoczyna się w spokojnej zatoce, w której łódź zostaje zakotwiczona. Nurkowie na początku płyną niewielkim kanionem na głębokości około 2-3 m, by dopłynąć do pierwszego tunelu, którego wejście znajduje się tuż po powierzchnią wody, a wyjście jest na głębokości około 6 m. Następnie znajdują się w charakterystycznym basenie, z trzech stron otoczonym skałami sięgającymi co najmniej powierzchni wody. W tym miejscu bardzo często spotyka się ośmiornice i inne mięczaki – ślimaki nagoskrzelne. Zdarza się również widywać bardzo rzadko występujące ślimaki posiadające muszle – z gatunku róg Trytona. Stąd można wypłynąć pod okazałą formacją skalną przypominającą łuk, by po stopniowo schodzącym dnie dopłynąć do znajdującej się na głębokości 40 m jaskini. Wejście do jaskini robi ogromne wrażenie – nawis skalny jest porośnięty żółtymi gąbkami, które na tej głębokości (przez zanik ciepłych barw) wydają się wręcz fluorescencyjne. Po wypłynięciu z jaskini nurkowie mogą podziwiać langusty, racznice i ukwiały, a następnie kierują się do komina, do którego wpływa się na głębokości 30 m, a wypływa na 17 m, skąd płynie się dalej – szerokim kanionem z powrotem do basenu, z którego można wrócić do łodzi wcześniej przebytym tunelem lub okrążając niewielki półwysep.