Ciekawostki o mantach – manty rafowe vs oceaniczne
Manty żywią się głównie planktonem, zjadają również małe ryby. Mają dwie tzw. płetwy głowowe po bokach głowy, służące do nagarniania planktonu do otworu gębowego. Manty posiadają biczowaty ogon bez kolca jadowego, typowego dla większości orleniokształtnych. Szczeliny skrzelowe (pięć par), położone są na spodniej stronie ciała, przy czym samice mają szersze płetwy piersiowe.
Czy wiecie jaka jest różnica między tajemniczą mantą olbrzymią a często spotykaną mantą rafową?
- rozmiar – płaszczka olbrzymia jest większa niż manta rafowa. A przecież już manty rafowe są ogromne!
- siedliska i występowanie – wciąż poznajemy ich wzorce migracji, ale istnieją bardzo wyraźne różnice między obydwoma typami mant
- ubarwienie – każda z nich ma swój charakterystyczny wzór
Manta rafowa = rodzaj płaszczki, która przebywa bliżej rafy. Nazwa łacińska: Mobula Alfredi.
Manta pelagiczna = manta olbrzymia = manta oceaniczna; zwykle wędruje po „pelagicznych” strefach oceanu. Nazwa łacińska: Mobula Birostris.
GIANT MANTA JEST WIĘKSZA NIŻ REEF MANTA
Nic dziwnego: manty rafowe są trochę „mniejsze” niż manty oceaniczne. Big Bertha to jedna z największych dorosłych samic, regularnie rejestrowanych u wybrzeży Kona. Ma około pięciu metrów rozpiętości skrzydeł!
Jednak nawet tak duża manta jak Big Bertha, jest wciąż dużo mniejsza niż przeciętna manta pelagiczna; rozpiętość skrzydeł tej ostatniej może mierzyć do siedmiu metrów. Ponieważ jednak wędrują po głębszych „pelagicznych” strefach oceanu, nie widujemy ich tak często podczas naszych nurkowań.
ŚRODOWISKO I WYSTĘPOWANIE
Oba rodzaje mant żyją w wodach tropikalnych i subtropikalnych, chociaż manty pelagiczne można również znaleźć w wodach umiarkowanych. Rafowe trzymają się blisko brzegu, oceaniczne przebywają w przestrzeni pelagicznej czyli – ani blisko dna, ani blisko powierzchni.
KOLORY I WZORY
Manty pelagiczne mają czarno-szary grzbiet ze spodem i płetwami głowowymi ciemniejszymi niż manty rafowe. Na spodniej części mają charakterystyczne wzory plam. Podobnie jak odciski palców, te plamki pozwalają naukowcom zidentyfikować osobniki w populacji, zwłaszcza jeśli stale przybywają w te same miejsca. Czasem spotyka się prawie całkowicie czarne manty. Melanistyczne (lub czarne) manty nie są tak rzadkie, jak mogłoby się wydawać. Badania przeprowadzone przez Marine Megafauna Foundation wykazały, że melanizm jest najbardziej widoczny w populacji manty rafowej na Raja Ampat (Papua Zachodnia, Indonezja) (40%) oraz w populacji manty olbrzymiej w Ekwadorze (16%).
