Chorwackie przysmaki – tajemnica fig i figowców

Wiecie, że figa wcale nie jest owocem?

W Chinach figa nazywana jest „wu hua guo” – „owocem bez kwiatów”, natomiast w Bengalu o czymś nieistniejącym, a przynajmniej trudnym do wykrycia mówi się „niewidzialny jak kwiat figowca”. Trochę jak nasz kwiat paproci

Botanicznie rzecz ujmując, mamy do czynienia z owocostanem rzekomym, z pustym, skórzastym dnem kwiatowym, zawierającym liczne drobne kwiaty, które przechodzą zapylenie i wydają nasiona bez kontaktu ze światłem słonecznym. Owoc czy nie owoc – to ulubiona przekąska na trasie pomiędzy apartamentem a plażą i na szutrowych ścieżkach rowerowych naszej wyspy!

Figowce przynoszą dwa zbiory owoców rocznie. Pierwszy plon pojawia się na wiosnę, jeszcze zanim rozwiną się liście. Potem wczesną jesienią zbiera się największe i najbardziej soczyste owoce. Właśnie ze względu na swoją płodność figa zyskała miano symbolu obfitości, urodzaju, witalności i płodności.

Drzewo figowe należy do najstarszych roślin uprawianych przez człowieka. W starożytnym Egipcie, sumeryjscy kapłani spożywali figi przed odprawianiem ważnych rytuałów religijnych. Świętym drzewem, pod którym Budda osiągnął oświecenie był właśnie figowiec. Figi są bogate w tryptofan, związek chemiczny, który pobudza produkcję serotoniny (czyli hormonu szczęścia) przez szyszynkę, a ta w starożytności uchodziła za “trzecie oko” mądrości. Dla starożytnych Greków figi były jak złoto. Suszone mogły bowiem przydać się w okresie głodu. Wierzono w ich moc i podawano je uczestnikom igrzysk olimpijskich oraz wojownikom wyruszającym do boju. Nic dziwnego, że popyt na nie był ogromny. Tak ogromny, że trzeba było wprowadzić zakaz eksportu fig i utworzyć specjalnie na te potrzeby urzędnicze stanowisko. Urzędnik zwany „sykofantem” miał donosić o kradzieżach i przemycie fig!

Rzymianie uważali, że bez figowca nie byłoby Rzymu. Gałązka drzewa figowego miała zatrzymać na rzece kosz wiklinowy, a w nim dwóch bliźniaków Romulusa i Remusa, których w jaskini obok wykarmiła wilczyca.

W Biblii figowiec wspomniany jest aż 70 razy! Po raz pierwszy pojawia się kiedy Adam i Ewa, po skosztowaniu owocu z Drzewa Poznania Dobra i Zła, zdają sobie sprawę ze swojej nagości i zasłaniają się listkami figowymi. Te stają się tym samym tożsame z próbą ukrycia czegoś wstydliwego, mało chwalebnego. Spadają z piedestału błogosławieństwa i kojarzą się z czymś zwyczajnym, wręcz mało wartym. W Księdze Powtórzonego Prawa, będącej zarówno częścią Tory, jak i Biblii, Mojżesz określał Ziemię Obiecaną jako „ziemię pszenicy i jęczmienia, winorośli i fig”.

Gatunkiem uprawianym na owoce jest figowiec pospolity, zwany także karyjskim Ficus carica.

A tutaj macie obłędny przepis z bloga winoioliwa na figi pieczone w czerwonym winie!

Składniki:

ciemne figi (proponuje po 2 na osobę)

masło

miód

czerwone wino

pistacje – obrane, grubo posiekane, niesolone (niekoniecznie, ale bardzo fajnie tu pasują)

cynamon

jogurt naturalny, najlepiej typu „grecki” lub „bałkański”

Wykonanie:

Rozgrzać piekarnik do 200 stopni.

Figi naciąć na x, umieścić w naczyniu żaroodpornym.

Do każdej nałożyć po odrobinie masła, polać miodem, posypać pistacjami i cynamonem. Całość polać winem (niewiele).

Wstawić do piekarnika i zapiekać ok. 15 minut.

Wyłożyć na talerzyki, polać (obłędnie pysznym) sosem winnym i podawać z jogurtem.

Smacznego!